Thailand

Het was fijn vertoeven in Thailand, ik ben er niet zo lang geweest maar ik vond het er super en ga zeker nog eens terug! Eerst verbleef ik 3 dagen in het snikhete Bangkok en daarna ging ik naar Koh Chang, een rustig eiland in het oosten van het land waar ik de rest van mijn tijd relaxte in het paradijs.

Bangkok

Na India was ik erg blij om in een grote ontwikkelde stad te met een goede infrastructuur te zijn. Na weer een nachtvlucht kwam ik heel vroeg aan op Bangkok Suvarnabhumi airport. Geweldige eerste indrukken daar, het is een erg modern en proper vliegveld. Ik heb een paar uur kunnen slapen op het observatiedek, waarna ik met grote honger wakker werd. Gelukkig voor mij heeft het vliegveld de beste foodcourt dat ik ooit heb gezien. Er zijn veel kraampjes die elk hun eigen streetfoodgerechten serveren en het was nog goedkoop ook! Na wat heerlijke noedels vertrok ik naar mijn hostel. Er rijdt een trein van het vliegveld naar het centrum, waar je kunt overstappen op de metro of treinen die door de stad rijden. Ik was van plan om de bus te nemen, liep naar de nabijgelegen bushalte en ging zitten. Man, wat was het warm. Ik zweette zo erg. Zelfs ’s ochtends was het meer dan 35 graden. Ik wachtte een half uur op de bus, maar die kwam niet opdagen, dus ik besloot in plaats daarvan een Bolt scooter naar het hostel te pakken.
Het voelde zo goed om de koude airconditioning van het hostel binnen te gaan. Compleet doorweekt van het zweet kon ik wat afkoelen, inchecken en op mijn kamer gaan liggen.

In maart ging zuidoost-Azië gebukt onder een grote hittegolf, tijdens mijn verblijf in Bangkok voelde de temperatuur regelmatig aan als 50 graden waardoor het erg moeilijk was om de stad te verkennen, wandelen was alleen mogelijk voor kleine afstanden en om de 30 minuten moest ik een café met airco binnen gaan om af te koelen. Zelfs in de parken was het zo heet dat ik in de schaduw nog steeds oververhit raakte. Reizen met de metro was beter, maar daar was de airco zo koud dat je een enorme temperatuurschok kreeg. Bangkok is zonder twijfel de heetste plek waar ik ooit ben geweest. Ik heb niet veel foto’s kunnen maken omdat ik erachter kwam dat smartphones niet zo goed tegen hitte kunnen als mensen. Mijn gsm voelde de hele tijd heet aan en de batterij raakte daardoor snel leeg. Door constant te zweten besloeg ook de lens en als al je kleren doorweekt zijn van het zweet, is er niets droogs om die mee schoon te maken.

Voor de lunch heb ik wat lokaal streetfood gegeten langs het hostel. Thais eten smaakt zo goed! Ik heb veel streetfood gegeten, elke dag op een andere plek en ik heb geen enkel gerecht gehad dat ik niet lekker vond. Het was ook erg goedkoop, ongeveer 50 Thaise baht wat gelijk staat aan 1,20 euro. Ik ben erin geslaagd om wat gewicht terug te krijgen nadat ik in Pakistan en India 5 kg ben afgevallen!
Ik vond er ook goed brood en boterhamvlees! Overal in het land vind je 7-eleven buurtwinkels waar je alles kunt kopen wat je nodig hebt. Ik had het geluk dat er eentje bij mij om de hoek zat en ik ging er elke dag heen voor een nieuwe smaak ice tea en een ijsje.
’s Avonds, nadat het was afgekoeld, liep ik naar het drukke centrum om iets te eten te zoeken. Ook hier heb ik weer lekker lokaal en goedkoop gegeten. De meeste hostels liggen in deze gezellige wijk met steegjes vlakbij Khao San road. Terwijl ik de buurt verkende, vond ik een paar coole gebouwen, daarna liep ik naar de rivier om meer foto’s te maken en toen liep ik terug naar Khao San road.

Khao San road noem ik het toppunt van decadentie. Het is een feeststraat vol bars, keiharde muziek, massagesalons, gek straatvoedsel zoals krokante schorpioenen en durians. Elke bar daar heeft meisjes die op straat staan om je binnen te lokken met menu’s vol alcohol, wiet, ballonnen met lachgas.
Ook heel veel prostitutie. Je wordt er echt overrompeld, het is puur gericht op buitenlanders om te feesten en uit hun dak te gaan.
Ik ging bij de minst luidruchtige bar zitten voor een pintje. Naarmate de avond vorderde werd de muziek van de andere bars zo luid! het werd zo erg dat ik zelfs de live band niet meer kon horen.

Thailand is een monarchie, net als België. Bangkok heeft veel koninklijke paleizen, zowel uit het verleden als van de huidige koning. De volgende dag verkende ik dat gebied met paleizen, maar het blijkt dat de meeste ommuurd zijn en dat je ze niet kunt bezoeken, behalve als je van tevoren een rondleiding hebt geboekt. Dus nam ik maar de bus naar de volgende stop op mijn lijstje: een coole lokale markt om te verkennen en gekke vruchten te vinden. Je kunt er dingen vinden die je nog nooit hebt gezien of waar je nog nooit van hebt gehoord. De meest voorkomende zijn dragonfruit, durians, mangosteen, ramboetan, jackfruit, guavas… (deze kunnen wel niet tippen aan de Pakistaanse guavas). Durians zijn de bekendste van al het fruit daar. Het zijn grote stekelige vruchten ter grootte van een watermeloen die Thaise mensen graag eten, maar ze stinken echt hard! Als er een winkel is die durian verkoopt, ruik je dat door de hele straat! Op de markten hebben ze overal verse vis en vleeskraampjes waar ze de karkassen voor je neus in stukken hakken. Verser vlees kun je niet krijgen. Naar Europese maatstaven is het wel echt niet hygiënisch, maar zo werkt het in Azië en de meeste delen van de wereld. Vlees ligt soms de hele dag in de warmte voordat iemand het koopt. Je darmen passen zich aan aan het eten van (licht) bedorven voedsel en ik ben blij dat ik zelden meer ziek word van iets slechts te eten.

Na de markt ging ik naar Lumpini park. Het is de grootste groene ruimte in Bangkok en een goede plek om te ontsnappen aan de drukte. Er zijn mooie pagodes en brede paden, veel schaduw onder de vele bomen en in het midden is een groot meer met een enorme fontein. In de schaduw voelde het nog steeds zo warm aan, ik was blij dat ik wat kon afkoelen met wat water uit het meer. Er wacht je een indrukwekkend uitzicht in het park, je kunt de wolkenkrabbers boven de bomen zien uitsteken! Het beste in het park is echter dat er varanen, dat zijn grote hagedissen, leven! Er zitten er een heleboel verspreid over het park, vooral in het meer omdat ze er graag in zwemmen.

Op mijn laatste dag in Bangkok bezocht ik enkele van de vele boeddhistische tempels. Ik ging naar de Grote Boeddha en Blije Boeddha. Het centrum van Bangkok is bezaaid met tempels. Ze zijn prachtig versierd met kleine verfraaiingen en veel goud. Ze hebben gekleurde daken en bestaan uit een groot complex rond de hoofdtempel. Ik heb er te weinig bezocht want ik heb er maar 3 gezien. Maar ze zijn zeker de moeite waard om heen te gaan.

De tuk tuks van Bangkok. Ik kan niet ontkennen dat ze er erg cool uitzien en veel ruimer zijn dan de Indiase, maar alle tuk tuks in Bangkok zijn oplichters en zullen je veel te veel laten betalen. Bij een van de tempels kwam er een man naar me toe die zei dat tuk tuk tours die dag afgeprijsd waren en dat ze me een tour zouden geven voor 50 baht. Ik was een beetje sceptisch maar 50 baht is 50 bath dus ik stapte in. Tijdens de rit kwam ik er via Google achter dat het een veelvoorkomende scam is en dat ze me van alles wilden verkopen. Ik speelde het spelletje mee en ging naar de winkels binnen waar hij me naartoe bracht, keek rond maar kocht niets en ging na een paar minuten weer naar buiten. Na de 2e tempel ontdekte ik dat die heel dicht bij mijn hostel was, ik was bang dat de chauffeur me naar een louche wijk zou brengen of me zou proberen te intimideren dus besloot ik hem zijn 50 baht te betalen en naar huis te wandelen.

Na de tempels koelde ik af in het hostel, het was nog steeds ongelooflijk heet. ’s Avonds ging ik naar het drukke Chinatown. Wat een prachtige wijk is dat. Je komt aan in de hoofdstraat vol licht en neonreclames. Het was er zo druk, heel veel mensen liepen rond en verkenden het gebied met zijn vele kraampjes met streetfood. Het is echt moeilijk om te kiezen wat je wilt eten, er is gewoon zoveel keus. Ik denk dat dit het drukste Chinatown is dat ik ooit in een stad heb gezien.

Koh Chang

Oorspronkelijk was ik van plan om naar het noorden van Thailand te gaan en Chang Mai te bezoeken. Maar ik kwam erachter dat het ‘burning season’ was in het noorden, een periode tussen december en april waarin boeren hun akkers verbranden om ze klaar te maken voor het volgende jaar, wat betekent dat de luchtkwaliteit verschrikkelijk slecht is en de hele regio in rook gehuld is. Niet de beste periode om te bezoeken… Dus koos ik voor het leuke eiland Koh Chang.

’s Ochtends checkte ik uit en ging ik naar het vliegveld. Daar vertrekken dagelijks bussen naar Koh Chang. De reden dat ik voor dit eiland koos, is dat het rustiger en betaalbaarder is, en het ligt in het oosten van het land, wat relatief dichtbij is, in tegenstelling tot Koh Samui of Phi Phi waar de meeste backpackers naartoe gaan. Het is een vrij groot eiland, je doet er ongeveer een uur over om met de scooter naar de andere kant rijden. Er is nog steeds een levendige backpacker cultuur, met veel uitgaansgelegenheden in Lonely Beach, dat verrassend genoeg allesbehalve eenzaam is. Koh Chang betekent olifanteneiland. Het eiland dankt zijn naam aan zijn vorm die op een olifant lijkt, maar oorspronkelijk waren er geen olifanten op het eiland.

Ik besloot dat ik in het Pyjamas hostel zou verblijven. Het is weg van de drukke plekken, maar ligt wel direct aan dit prachtige zandstrand en ze hebben zelfs een zwembad. Man, wat hield ik van dat hostel. Het was een beetje prijzig, maar het was inclusief een geweldig ontbijtbuffet! Ik heb er veel vrienden gemaakt, vooral mensen uit heel Europa. Er waren altijd mensen om mee uit te gaan. Ik vond het heerlijk om daar te ontspannen en ik kon mijn batterijen weer opladen na 2 maanden druk reizen. Het voelde als een vakantie in mijn grote vakantie haha.

De volgende week verbleef ik daar op het eiland. Er is genoeg te zien! Ik heb gesnorkeld, bij watervallen gezwommen en op een scooter het eiland leren verkennen. Koh Chang is best heuvelachtig. Het heeft een paar watervallen en heel veel stranden. Ik ben een dag gaan duiken in het zuiden en ik bezocht met vrienden van het hostel een oud verlaten hotel in de vorm van een groot schip. Het was deel van een compleet verlaten resort wat je kon ontdekken en rond rijden. Het beste was dat het veel minder warm was dan in Bangkok. De temperatuur lag rond de 33 graden, dus als ik het te warm had sprong ik gewoon in het zwembad. Al scooterend ontdekten we een mooie mangrove met een wandelpad dat helemaal naar de kust loopt en een lokaal vissershaventje waar we zeevruchten aten.
Er is een gezonde mix van lokale en westerse restaurants op het eiland. De lokale variëren rond de 2-5 euro voor een maaltijd en daar at ik meestal. Ik houd van Thais eten! Ik denk dat mijn favoriete gerecht Tom Yum is, een soep met kokosmelk.
Omdat het een eiland is, zijn er veel vis en schaaldieren verkrijgbaar. Het is vrij prijzig voor backpackers op een budget, maar het is iets wat je niet mag missen! Er gaat niets boven verse krab of vis.
In de meeste restaurants heb je een goedkope Thaise optie en een duurdere westerse optie zoals schnitzel. Verse geperst fruitsap is zo goedkoop daar, 1-2 euro voor sap of een smoothie, dus die dronk ik meestal bij elke maaltijd.
Ik ben ook naar een Italiaans restaurant geweest waar ik voor het eerst sinds mijn vertrek echt goede pizza heb gegeten.

Na 10 dagen chillen op het eiland ging ik terug naar Bangkok voor 1 dag voor ik mijn vlucht nam. Ik ging naar een populaire ontmoetingsplaats om de carscene daar te ontdekken. Het was echt cool om zoveel Japanse auto’s en gekke Thaise modificaties te zien. Thaise mensen staan erom bekend dat ze gek doen met het aanpassen van voertuigen. Er rijden super coole bussen en vrachtwagens rond met honderden spiegels als decoratie en waanzinnige paint jobs. In de late uurtjes van de avond nodigden mensen op de meet me uit om samen met hen wat rond te rijden in de stad. Het was een geweldige ervaring en een passend einde van mijn Thailand reis.