Pakistan

Toen ik mijn vrienden en familie vertelde dat ik Pakistan ging bezoeken, zeiden ze dat ik gek was, dat het gevaarlijk was, dat het vol zat met terroristen en dat ik neergeschoten of ontvoerd zou worden. Niks is minder waar. Ik kan gerust zeggen dat na een volle maand in dit prachtige land te hebben doorgebracht en er helemaal doorheen te hebben gereisd, ik me veiliger voelde dan wanneer ik in Europese steden rondloop.
Pakistan krijgt zo’n slechte reputatie in onze media en de veiligheid in het land is de laatste jaren enorm verbeterd. Bijna het hele land is moslim dus de mensen zijn enorm gastvrij en proberen je met alles te helpen. Ze zijn erg eerlijk en gelovig en ik heb in het hele land geen enkele scam of diefstal gezien.

Het is een super goedkoop land om te reizen, 1 euro is omgerekend 300 Pakistaanse roepie. Voor een maaltijd betaald je meestal 1 euro en als je echt de bloemetjes buiten wilt zetten dan ben je er max 5 euro kwijt. Het enige dure in het land zijn de beperkte hotels waar je als buitenlander mag verblijven (en die zijn meestal vrij prijzig zelfs voor een vieze hotelkamer).

Ik heb echt genoten van mijn maand reizen door Pakistan. Als je avontuurlijk bent ingesteld is dit het perfecte land voor jou! De mensen zijn enorm gastvrij en er is veel te zien. Je wordt door veel inwoners uitgenodigd om te komen eten en je krijgt af en toe een zelfs een gratis taxirit. Het land is zo groot dat je een jaar nodig hebt om alles te zien. Ik ging in de winter, wat het perfecte seizoen is om het zuiden en de woestijnen te ontdekken. In de zomer worden de temperaturen zo heet dat er elk jaar veel mensen sterven door de hitte. Er komen toch relatief veel toeristen naar Pakistan, maar bijna iedereen bezoekt de Himalaya in het noorden en laat het zuiden links (zuid) liggen.

Het meest bijzondere aan het land vond ik de kleurrijke vrachtwagens en bussen, inclusief toeters in twintig verschillende deuntjes. Ze waren allemaal zo fel versierd en zagen er echt bijzonder uit. Ik vind deze trucks het beste symbool om het land te representeren: Bijzonder kleurrijk, chaotisch, verrassend en bijzonder traag.

Na wat problemen met de aanvraag kreeg ik uiteindelijk mijn visum en vloog ik naar Karachi. Pakistan was de bestemming waar ik het meest bang voor was, omdat ik op veel websites had gelezen dat het geen gemakkelijke bestemming was om naartoe te reizen. Mijn vlucht had veel vertraging (bedankt PIA), ik kwam om 3 uur ’s nachts aan. Na een hele dure taxi naar het hotel (ik wist dat ik veel te veel betaalde, maar ik had geen idee wat de juiste prijs was) kwam ik daar aan en gelukkig waren de mensen bij de receptie nog wakker. De kamer was echt vies, zoals verwacht, maar er was tenminste goede WiFi.

Ik had een paar dagen nodig om te wennen en me aan te passen. Pakistan is super chaotisch en er lijkt niet veel orde of regels te zijn. Iedereen doet gewoon waar hij zin in heeft. De straat oversteken was nog moeilijker met een constante stroom snelle tuktuk’s en motors. Er zijn wel voetpaden, maar die zijn bezet met massa’s eetkraampjes en winkels die hun waren uitstallen. De helft van de straat is geblokkeerd door geparkeerde motors, auto’s en nog meer straatverkopers. Maar goed dat de straten zo breed zijn anders kon er niemand meer door. Op drukke momenten van de dag zijn de straten zo overvol dat het sneller is om te wandelen. De eerste dag werd ik geëlektrocuteerd toen ik me aan een elektriciteitspaal vasthield. Gelukkig schrok ik er van en liet ik meteen los en ik zwoer nooit meer zo’n paal aan te raken.

Om me voor te bereiden voordat ik hierheen ging heb ik veel onderzoek gedaan. Een vriend raadde me InDrive aan. Het is een app zoals Uber, maar dan goedkoper. Deze app was echt een redder in nood. Het is zo makkelijk (en goedkoop) om je hiermee te verplaatsen. Je duid een plek aan op de kaart en de chauffeur weet direct waar hij heen moet, probeer maar eens aan een Pakistaan die geen Engels kent en Google maps niet begrijpt uit te leggen hoe hij ergens heen moet rijden. Je word er zo ellendig van dat je liever zelf rijd, en dan moet je ze nog betalen ook op het einde van de rit. Zelfs als ze de locatie niet weten, doen ze alsof ze deze wel kennen en beginnen ze te rijden. Je moet ze de hele tijd begeleiden. Meestal vind je overal tuktuk’s en motortaxi’s en het een fluitje van een cent om je te verplaatsen. Voor een paar euro kun je de hele stad doorkruisen.

Het eten is totaal anders dan wat we in Europa eten. Over het algemeen is alles zo pikant, in bijna alles draaien ze chilipepers. Na een maand werd ik er zo moe van, alles is gewoon zo onnodig pikant en je krijgt ook geen rust. Zelfs als je naar McDonald’s of een andere bekende keten gaat, hebben ze het eten op de een of andere manier pikant gemaakt. Ik kan gerust zeggen dat ik nu, na een maand afzien, wel tegen redelijk wat pikant voedsel kan.

In Karachi heb ik een heleboel dingen bezocht, er is veel te zien. Elke dag eindigde met een bezoek aan Burns Road vlakbij mijn hotel. Het is een straat die bekend staat om het beste streetfood en je kunt er bijna alles krijgen. Ik probeerde elke dag een ander gerecht.
Ik bezocht Clifton Beach, het paleis, het museum, het luchtmachtmuseum, de klokkentoren, Clifton Mall en reed langs Frere Hall. Er zijn veel mooie gebouwen uit de Britse tijd, maar de meeste zijn erg vervallen en niet onderhouden (spoiler alert voor de rest van het land).

Na 6 dagen Karachi was ik Klop klop, daar was de diarree. Ik heb de hele nacht naar het toilet moeten rennen en moeten overgeven en voelde me absoluut ellendig. Na wat pilletjes te nemen voelde ik me beter en lukte het me om overdag nog iets te bezoeken. De misselijkheid ging weg, maar de diarree bleef me nog weken achtervolgen. Ziek worden van het eten hoort bij de ervaring in Azië. Je kunt nog zo voorzichtig zijn als je wilt, op een gegeven moment heb je prijs.

Na 7 dagen Karachi was ik klaar om de rest van de provincie te verkennen.
Het plan was om elke dag een andere stad te bezoeken, overdag iets te bezoeken, te slapen, vroeg op te staan en naar de volgende plaats te gaan. Elke dag opnieuw. Ik heb dit tot Larkana volgehouden en ben er best trots op. Je vervoeren is niet gemakkelijk in dit land en meestal weet je niet welke opties je hebt tot je er bent en het aan de plaatselijke bevolking vraagt.

De reis op een kaartje geïllustreerd met foto’s, een probeersel om de blog wat korter te houden

Chaukhandi tombs
Net buiten Karachi ligt een groot kerkhof van oude graven. De interessantste tombes werden gebouwd in de 17e tot 18e eeuw tijdens de Mogol-overheersing. Ze zijn gemaakt van zandsteen met ingewikkelde patronen en Arabische inscripties waardoor ze er heel cool uitzien. Sommigen hebben een dak, terwijl andere onder de open hemel liggen. Het zijn voornamelijk graven van leiders van de stammen in de regio.

Banbhore fort
Ruïnes van een oud fort dat in de 13e eeuw werd verlaten toen de rivier zich verplaatste en de haven opdroogde. Het is slechts voor 10% opgegraven en de muren zijn het best bewaard gebleven, er is ook een van de oudste moskeeën ooit gevonden. Er was een heel leuk guesthouse voor een schappelijke prijs waar ik de nacht doorbracht.

Thatta en Makli
Thatta is beroemd om zijn Shah Jahan moskee (bouwer van de Taj Mahal), Makli is beroemd om de Makli necropolis met prachtige graven en mausoleums. Ze zijn gebouwd in dezelfde stijl als Chaukhandi tombs en het is UNESCO-erfgoed, zoals de meeste plaatsen die je in Pakistan kunt bezoeken.

Hyderabad
Dit is een mooie stad aan de Indus met veel kleine straatjes, moskeeën en overal altaartjes. Er is nog een groot mausoleum en nog meer tombes.

Sehwan
Erg spirituele stad met een groot tempelcomplex waar elk jaar een festival is dat duizenden mensen trekt. Voor de rest was er niet zo veel te zien, alleen een paar leuke markten. Het was leuk om naar de velden in de buurt te gaan en de Indus te zien.

Dadu
Ik kwam hier alleen voor een geldautomaat die kapot bleek te zijn toen ik aankwam, er was niets te zien in deze stad behalve dat het het startpunt was om naar Gorakh hill station te gaan waar ik oorspronkelijk heen wilde. Het is een dorp op een grote berg, bijna 2000 meter hoog en het ligt op de grens van de provincie Sindh en de provincie Balochistan, waar buitenlanders eigenlijk niet mogen komen. Je hebt er een prachtig uitzicht over de omgeving en de enige kans om delen van de Balochistan woestijn te zien.

Larkana
Leuke stad waar ik lokale vrienden maakte, die me lieten kennismaken met de cultuur van Sindh. Er is veel te zien in de omgeving, zoals Mohen Jo Daro en de graftombe van Benazir Bhutto. Ik vond de sfeer in deze stad erg prettig en de hotels waren niet zo duur als in de andere steden. Er waren velden met fruitbomen en erg lekkere verse guava’s.

Sukkur
Mooie stad aan de Indus, met een dam, veel te zien in de stad, twee coole bruggen en ‘seven sisters’, een versterkte graftombe. Ik ging naar de bedreigde dolfijnensoort op de Indus kijken, dit is een van de enige plekken waar je ze kunt zien. Dit was mijn favoriete stad in Pakistan, ook al heb ik hier niet geslapen, alleen overdag bezocht en ’s avonds een slaapbus naar Lahore genomen.

Lahore
Culturele hoofdstad van Pakistan met een enorm oud, ommuurd centrum en heel veel geschiedenis, oude moskeeën en forten, musea… Ik verbleef hier in een echt backpacker hostel en ontmoette voor de eerste keer in Pakistan veel andere reizigers. Ik verbleef hier een paar dagen tijdens de verkiezingen omdat het een veilige stad is en ik veel meer over de cultuur leerde van de andere backpackers omdat er met hen geen taalbarriere was.

Rohtas fort
Mogol fort op weg naar Islamabad, de meeste muren staan nog overeind samen met enkele torens en een paleis, UNESCO werelderfgoed en je bent vrij om rond te lopen, te verkennen, te klimmen en te genieten van het uitzicht vanaf de top van de muren. Ik maakte hier een paar prachtige foto’s en reisde samen met Oskar, een Oostenrijkse backpacker die ik in het hostel ontmoette.

Rawalpindi
De oude stad van Islamabad, de hoofdstad, wordt begrensd door de Margala-heuvels die prachtig zijn om in te wandelen. Ik verbleef hier een paar dagen bij een lokale bewoner via couchsurfing. Het waren erg vriendelijke mensen die in een welgestelde wijk wonen, we zijn een paar keer uit eten geweest en hebben ook een film gekeken.

Taxila
Stad dicht bij Islamabad, heeft veel historische boeddhistische kloosters, meer dan een millennium oud. Het zijn weer UNESCO-sites en ze kosten relatief veel om te bezoeken, maar ze zijn echt gaaf. Er zijn 8 of meer sites, maar ze liggen verspreid over het gebied. We wandelden van de ene naar de andere en verkenden een grot vol vleermuizen. Daarna sliepen we in een verlaten jeugdherberg waarvan het plafond naar beneden viel, maar het was erg goedkoop.

Peshawar
Grote stad dicht bij de grens met Afghanistan, hoofdstad van de provincie Khyber-Pakhtunkhwa die bekend staat om de vele onafhankelijke gebieden, waar de families/stammen hun eigen land beheren volgens hun eigen regels en er soms kleine onderlinge oorlogen uitbreken. Heerlijk eten, veel Afghaanse vluchtelingen. We hebben opnieuw couchsurfing gebruikt om bij een lokale bewoner te logeren (er is maar één hotel in Peshawar en dat is waanzinnig duur). We hebben daar een geweldige tijd gehad met Zia, hij is een oudere strijder die in Afganistan tegen de Amerikanen heeft gevochten en goede relaties heeft met de Taliban. Er zijn veel wapenfabrieken in de stad en die zijn we gaan bezoeken. Ze maken bijna allemaal goedkope kopieën van Amerikaanse geweren.

Swat Vallei
Populaire vallei in de uitlopers van de Himalaya, 1000m boven zeeniveau, erg vredig en omgeven door prachtige heuvels. We verbleven in het huis van een zeer vriendelijke lokale bewoner die me de omgeving heeft laten zien. Helaas kon ik hier maar twee dagen blijven omdat mijn visum bijna afliep en ik vanuit Karachi verder ging vliegen.

Na afscheid te hebben genomen van Oskar, die langer in Pakistan bleef, nam ik een slaapbus van de Swat vallei helemaal terug naar het begin naar Karachi, het is bijna 2000 km en de bus deed er 24 uur over, maar het was erg comfortabel en ik maakte onderweg nog wat vrienden met wie ik op mijn laatste avond in Karachi ging eten. Na een afschuwelijke luchthavenervaring vloog ik om middernacht naar Muscat, Oman.

Foto’S VAN DE TRIP