Oman

Na Pakistan was Oman een oase van vrede. Het is een goed ontwikkeld en rijk land. Het is ook 10 keer groter dan België.
Waarom Oman bezoeken? Het zit boordevol natuur, van droge bergketens tot zanderige woestijnduinen, van koraalriffen tot weelderige groene ravijnen. Er is zo veel te zien!
Het is vooral een land van auto’s. Er zijn veel goede wegen, iedereen neemt de auto voor de minste scheet, zelfs als het maar om de hoek is. Omdat het een grote oliestaat is, is de brandstof er erg goedkoop: slechts 0,5 euro per liter. Ik heb daar veel dure auto’s gezien met erg luide uitlaten die je van ver kan horen.
Oman was voor mij een korte onderbreking van de chaos en het pittig eten. Ik at er veel pizza en Arabisch eten. Heerlijke tahini, heerlijke thee. Ik heb erg genoten van het niet-gekruide voedsel en ik kon bijkomen en uitrusten.

Ik kwam heel vroeg in de ochtend aan op het vliegveld van Muscat, na een nacht met nauwelijks slaap. Op een bankje in de vertrekhal bleef ik nog een paar uur liggen tot 7 uur ’s ochtends, toen ik me uitgerust genoeg voelde om mijn hostel te gaan zoeken. Oman heeft een geweldig bussysteem, met goede airconditioning voor een eerlijke prijs. Zelfs de bushaltes hebben airconditioning om in te wachten. Muscat is de hoofdstad en de grootste stad van het land. Het is vrij groot en je kunt er bijna alles vinden. Ik ging naar het winkelcentrum en vond er een IKEA, dus ik moest wel een stuk amandeltaart gaan eten. Ik was echter teleurgesteld, want ze hadden dezelfde cake maar zonder chocolade 🙁
Na wat zoeken bereikte ik het hostel. Ik was vroeg en besloot te wachten tot de eigenaar er was zodat ik kon inchecken. Kort daarna arriveerde er nog een gast van het vliegveld. Het was Peter uit Australië, hij besloot ook te wachten en we waren daar tot 5 uur ’s middags, toen de eigenaar eindelijk kwam aandraven. We werden begroet met het nieuws dat hij het hostel ging verhuizen naar een ander pand in de buurt en dat we alle spullen moesten verhuizen. Dus we pakten alles in en hij reed ons naar het nieuwe gebouw. Eenmaal aangekomen gingen we naar binnen en ontdekten we dat het nog midden in renovatie zat. Alles was gloednieuw, van de matrassen tot de keukenstoelen met het plastic er nog omheen. We hadden geen douchekop, wc-papier of borden in de keuken, maar we besloten af te wachten en de volgende dag was alles geregeld.
De volgende dag vroeg Peter me mee om wat van de stad te bezoeken en samen bezochten we de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Eerst gingen we naar de grote moskee van Sultan Qaboos. Het is echt een indrukwekkend gebouw, vol met mooie decoraties, zoals de enorme glazen kroonluchters of het grootste handgeweven tapijt ter wereld. We hebben er wat rondgelopen en veel foto’s genomen.

Na de moskee gingen we richting Mutrah. Dit is het oude centrum van Muscat, waar de stad begon. Er zijn nog veel oude forten overgebleven, eerst gebouwd door de Portugezen toen het nog hun kolonie was. Na een tijdje namen de Britten het over en zij bouwden er nog een aantal forten bij. De stad is omringd door heuvels en was gemakkelijk te verdedigen tegen een aanval. De oude stadsmuren en poorten zijn er nog steeds, hetzelfde geldt voor het paleis van de sultan. Er is ook een oud Portugees huis waar we binnen zijn geweest. We wandelden ongeveer 5 km terug, helemaal vanaf het paleis langs de kust, door de oude stadspoorten, tot we weer bij de haven kwamen. Daar is de Mutrah Souq, een vismarkt en 2 gigantische jachten van de sultan.

Hierna gingen we naar het zinkgat bij Dibab. Het was wel leuk, maar behoorlijk overhyped, en de lucht was ook nog eens bewolkt dus er was geen zon. We waren er dus vrij snel klaar en reden snel weer verder.

Enthousiast reden we naar het hoogtepunt van de dag, wadi Shab. Het is een van de populairste bestemmingen, om een goede reden. Wadi Shab is een groot ravijn dat diep is uitgesleten door de rivier, wat zorgt voor prachtige vormen in het de rotsen. Aan het einde van het wandelpad zijn er enkele poelen. Je zwemt een paar 100 meter door de poelen en dan kom je uit bij een coole grot met een waterval. Ik had mijn duikbril bij me en dook een paar keer naar de bodem, ik vond veel dingen die mensen verloren waren, van zwembrillen tot een karabijnhaak en schoenen. De grot was zo cool, om er binnen te komen is er een maar klein gat voor je hoofd boven het water, dus je moet eronder door zwemmen en dan ben je binnen. Er loopt een touw langs de waterval omhoog zodat je erheen kunt klimmen en eraf kunt springen. Echt een leuke plek. Het was moeilijk om weg te gaan en ik ben nog een keer teruggegaan omdat ik het er zo leuk vond.

Nadat we uit het water waren, slaagden we erin om net voor de laatste boot die ons naar de overkant van de rivier bracht, terug te geraken. We besloten een hotel in de buurt van het dorp te zoeken en na wat zoeken naar de ingang en de eigenaar, hadden we een hele mooie kamer voor de nacht met uitzicht op zee, zelfs voor een redelijke prijs. We aten in een plaatselijk restaurant, waar ik no steeds vollop van het eten genoot.

De tweede en laatste dag van onze roadtrip besloten we een wadi vlak naast het dorp te bezoeken, genaamd wadi Tiwi. Deze was niet zo prachtig als de vorige, maar wel een stuk groter. Het is een speciale wadi omdat je er met je auto helemaal doorheen kunt rijden. Het was een moeilijke weg die soms echt steil was. Het werd snel redelijk hachelijk en met onze huurauto maakten we ons zorgen. Op een gegeven moment werd het te steil en had de auto geen grip meer om omhoog te gaan. We hadden dus geen andere keuze dan heel langzaam achteruit naar beneden te rijden en de auto te parkeren. We hadden geluk, een paar toeristen passeerden ons met hun 4×4 en boden aan om ons verder te brengen tot het einde van de weg. Tot groot ongenoegen van een lokale man die ons 50 euro in rekening wilde brengen om ons mee te nemen in zijn auto. Zelfs met de 4×4 was de weg nog uitdagend, maar we haalden het tot het einde. Het uitzicht langs de hele weg, over en in de vallei, was geweldig. We zijn verschillende keren gestopt om foto’s te maken. Nadat we waren aangekomen, begonnen we te naar de waterval te wandelen waarvoor we gekomen waren. Het was een onduidelijk pad zonder borden en een lokale bewoner moest ons de weg wijzen. We moesten wat klimmen en er waren wat kettingen om te helpen. Eenmaal aangekomen op de bodem van het ravijn realiseerden we ons dat al onze inspanningen de moeite waard waren geweest. Er was een grote plas water met meerdere kleine watervallen omgeven door enorme stenen muren en verschillende kleinere rotsen die uit het water staken. Oman zit vol met verborgen juweeltjes zoals deze en het blijft je elke keer weer verrassen.

De tocht naar wadi Tiwi kostte ons veel meer tijd dan verwacht en we moesten ons haasten om de volgende bestemming te kunnen zien. Het was 2 uur rijden naar Sur: en grotere stad aan de kust die het verst van Muscat lag. Het is een coole stad waar een aantal dingen te zien zijn. Er zijn 2 oude forten, een mooi strand en een paar hotels, maar waar we voor kwamen was het scheepsbouwmuseum. Het was erg interessant om te leren over de verschillende soorten houten schepen die ze bouwen en nog cooler om te zien hoe ze schepen bouwen op dezelfde manier als 1000 jaar geleden. Deze traditionele dhows werden allemaal met de hand gebouwd door meester-scheepsbouwers. Er waren nog een paar schepen in aanbouw, waaronder het grootste houten schip dat ze ooit hebben gemaakt, bijna 40 meter lang.

De volgende bestemming was wadi bani Khalid, nog eens 2 uur rijden. Het ging redelijk vlot en we passeerden mooie zandduinen op de heenweg. De snelwegen zijn erg goed onderhouden, maar ze staan vol flitspalen zodat je niet harder dan de toegestane snelheid kan rijden, ik had bijna het gevoel dat ik weer in Europa was. Als je naar wadi bani Khalid rijdt, kom je over een heleboel bergen, want het ligt er precies tussenin. Nog meer foto’s om te maken, na er al honderden gemaakt te hebben. Toen we aankwamen waren we in eerste instantie niet erg onder de indruk. Het zijn gewoon wat plassen water om in te zwemmen en er zijn geen indrukwekkende rotsen of hoge muren aan de zijkanten van de wad zoals bij de rest. Als je verder langs de wadi loopt, wordt het gelukkig interessanter. Er zijn overal van die grote witte rotsen waar je tussendoor moet zigzaggen en de muren worden hoger en hoger. Uiteindelijk kwamen we uit bij een kleine grot en dat was het. Het is een gave wadi, maar lang niet zo indrukwekkend als de 2 vorige die we hebben gezien. Het werd al bijna avond en ik wilde de zon zien ondergaan boven de zandduinen bij de Wahiba Sands woestijn. Ik probeerde er op tijd te zijn maar het was gewoon te laat, we stopten naast de snelweg om de duinen van een afstandje te bekijken en toen was het donker. Ik moest nog 2 uur in het donker terugrijden naar Muscat, met erg slechte koplampen moet ik zeggen, maar we haalden het terug en we hadden nog steeds een geweldige 2 dagen roadtrip. Om middernacht had ik mijn vlucht naar India en nam ik afscheid van Peter en Monika, want zij waren voor een maand in Oman.