India

Mijn route doorheen het land

Thuis hoorde ik veel horrorverhalen en waarschuwingen over India. Het zou er zo chaotisch en vies zijn, overal scams en de luchtkwaliteit zou zo slecht zijn dat mensen er na twee dagen ziek worden. Awel, het was helemaal niet zo erg. Het was een stuk minder vies en chaotisch dan verwacht en het lijkt erop dat de meeste verhalen die ik heb gehoord overdreven waren of misschien is India de laatste jaren zoveel verbeterd. Ik vond het echt leuk om door India te reizen en ik had het gevoel dat het land een stuk makkelijker was qua vervoer en hoe je je kan verplaatsen. Het is veel meer ontwikkeld dan de buurlanden en dat merk je goed. Grote steden als Kolkata en Delhi hadden uitstekend openbaar vervoer en ik kon daar overal de metro nemen. Eén ding waar mensen wel gelijk in hadden, was dat het er erg heet was. Ook al ging ik niet naar het zuiden waar het blijkbaar nog erger is, ging ik daar toch dood van de hitte, in sommige steden meer dan andere. Het leek alsof elke stad die ik bezocht steeds warmer werd totdat ik Kolkata bereikte en het zo vochtig was dat ik dacht dat het onmogelijk warmer zou kunnen zijn… Spoiler alert: het kan wel erger.

Mumbai

Aankomst in India verliep soepel. Ik vloog van Muscat naar Mumbai met IndiGo en ik was erg tevreden over hun service. Ik had een overstap van 10 uur in Mumbai dus had ik wat tijd om de stad te verkennen. Na de landing om 4 uur ’s ochtends moest ik eerst wat slapen en dat deed ik in een gezellige lounge op het vliegveld. Nadat ik tot 8 uur ’s ochtends had geslapen, voelde ik me uitgerust genoeg om op pad te gaan en ik slaagde erin om een bus te nemen en ongeveer twee uur rond te lopen voordat ik terug naar het vliegveld moest gaan. Mumbai is groot en ik ben er niet in geslaagd om naar het zuiden te gaan waar alle belangrijke bezienswaardigheden te zien zijn, maar ik heb wel een klein voorproefje van de stad gekregen. Bovendien vond ik een kleine papierwinkel waar ze origami blaadjes hadden dus mijn dag kon niet stuk.

Aurangabad

Mijn vlucht naar Aurangabad verliep zonder problemen en tegen de avond bereikte ik mijn hostel. Het heette Zostel en is een grotere keten van hostels in India. Het was een heel fijn hostel met veel ruimte en het was proper. Ik bleef twee dagen in Aurangabad. Het ligt ongeveer 400 km landinwaarts van Mumbai en is beroemd om de Ellora en Ajanta grotten, dit zijn duizend jaar oude boeddhistische, jain en hindoetempels die met de hand zijn uitgegraven uit massief gesteente.

Mijn eerste dag ging ik naar Ellora, heel vroeg in de ochtend zoals ze me aangeraden hadden. Ik had een geweldige tijd daar, het is zo’n prachtige plek. Ik heb er veel foto’s gemaakt en ben erin geslaagd om bijna alle circa 40 grotten te bezoeken. De oudste van nummer 1-13 zijn boeddhistisch, daarna zijn nummer 14-30 hindoeïstisch en 30-34 zijn de jongste en behoren tot het jainisme. Ze zijn zo interessant dat ik er zes uur heb rondgewandeld. Je kunt duidelijk de ontwikkeling zien van de eerste tot de laatste grot, van sober en onversierd tot enorme hallen en complexe structuren vol met beelden en gekleurde decoraties. Je kunt de stijl in de loop der tijd zien veranderen en de evolutie zien van het eenvoudige vroege boeddhisme naar het drukke hindoeïsme in zijn huidige staat.
Het beroemdste bouwwerk is grot 16. Het heet de Kailasa tempel en is de grootste van allemaal. Het heeft een blijvende indruk op me gemaakt en ik denk dat dit het mooiste is wat ik in heel India heb gezien. Met een hoogte van 32 meter is het het grootste bouwwerk dat uit één stuk is gehouwen. Het bestaat uit meerdere kamers en torens, beelden en decoraties.
Er is ook een mooie waterval, maar omdat ik aan het einde van het droge seizoen ging, stroomde hij niet. Er leven ook een heleboel apen in het complex, ze zijn vrij groot maar volkomen ongevaarlijk en ze negeren mensen. Het waren de eerste apen die ik tijdens mijn jaar reizen zag! Tegen de tijd dat het middag werd was ik bijna klaar met mijn bezoek en de hitte begon me teveel te worden. Het was een warme 32 graden met brandende zon dus nam ik een golfkarretje terug naar de ingang.

De volgende dag bezocht ik Aurangabad zelf, er zijn een aantal dingen te zien waaronder een oude watermolen die nu een vijver is, een oude stadspoort en het hoogtepunt was Bibi Ka Makbara, oftewel de kopie van de Taj Mahal. Ik moet zeggen dat het inkom een beetje duur was, maar ik heb het toch bezocht. Verrassend genoeg was het best indrukwekkend en ik heb er een uur rondgelopen. Voor degenen die echt geïnteresseerd zijn, het is gebouwd door de zoon van keizer Aurangzeb, die op zijn beurt de zoon was van Shah Jahan, de bouwer van de Taj Mahal.
Er waren niet veel buitenlandse toeristen, alleen Indiase toeristen die allemaal erg verbaasd waren om een blanke te zien en allemaal selfies met mij wilden nemen. Ik voelde me als een immigrant. Na een drukke dag rondlopen in het hete weer was ik moe en begon ik aan de terugweg. Ik nam een riksja terug en stopte bij de Decathlon. Verrassing! Je vindt ze echt overal. Vanaf daar liep ik de laatste kilometer naar het hostel en kwam ik langs een drankwinkel waar ik een kijkje nam. Ze hadden Hoegaarden! Belgisch bier! Helemaal blij dat ik goed bier had gevonden dronk ik het in het hostel en genoot ik van mijn avond.

Palitana

Die avond nam ik de nachtbus naar de volgende stad waar ik heen wilde, Palitana. Het kostte me bijna twintig uur om daar te geraken. Eerst een nachtbus tot 5 uur ’s ochtends, toen wachten in Surat op de bus naar de veerboot, toen de veerboot naar Bhavnagar en dan nog een bus naar Palitana. Uiteindelijk kwam ik een uur voor zonsondergang aan. Het kostte me nog een extra uur zoeken om een hotel te vinden. Twee keer raden waar, het enige hotel waar ik terecht kon bleek recht tegenover het busstation te liggen waar ik aan was gekomen!

’s Ochtends stond ik heel vroeg op. Ik was maar voor één ding naar Palitana gekomen: om een Yatra of pelgrimstocht naar de top van de Shatrunjaya-heuvels te maken. De top van deze heuvels is bedekt met meer dan 900 tempels! Dit is de heiligste plaats in het jainisme, een van de oudste religies. Ze geloven in het bereiken van verlichting door pacifisme en minimaliseren van schade aan levende wezens. Zo gaan bijvoorbeeld echte gelovigen niet naar buiten wanneer het regent omdat ze misschien op een insect zouden gaan staan. Deze tempels zijn alleen te voet bereiken, over 4 kilometer aan trappen met een hoogteverschil van 500 meter. De pelgrimstocht hiernaartoe wordt gedaan door vele yatris of Jain pelgrims. Zij geloven dat door deze beklimming 99 keer te doen ze verlichting zullen bereiken na hun 3de reïncarnatie of hergeboorte. Ze moeten deze beklimming doen zonder te eten of te drinken en binnen een periode van 45 dagen, terwijl ze ook vasten met enkel één maaltijd per dag en ook nog eens verschillende rituelen moeten uitvoeren tijdens de beklimming. Bovendien mogen ze geen schoenen dragen, zelfs niet op de hete stenen trappen in de brandende middagzon.
Zonder ontbijt begon ik aan mijn klim naar de top. Het is geen zware klim en ik bereikte de top in ongeveer een uur, dorstig bezocht ik de tempels en was onder de indruk van alle rituelen die de gelovigen uitvoerden. Er zijn zoveel tempels! Sommige zijn heel oud, andere gloednieuw, maar ze lijken allemaal erg op elkaar. Ik nam twee kokosnoten mee als offer voor de Goden daar, enkele Jains hielpen me het juiste ritueel uit te voeren en ik was erg onder de indruk van hoe druk het daar was. Ik bracht 3 uur door op de top met rondwandelen en het verkennen van de talloze tempels, voordat ik te veel honger en dorst kreeg en naar beneden ging voor een goede maaltijd. Op weg naar beneden vergezelden een paar jonge Indiërs me en vertelden me dat we aan het einde een gratis maaltijd kregen, dus ging ik natuurlijk met hen mee eten. Het was erg lekker eten, heel anders dan de rest dat ik al in India had gegeten. Heel zoet en licht, perfect om op te laden na de klim. Al met al was dit een geweldige ervaring en ik was blij dat ik zo ver had gereisd voor enkel deze ene pelgrimstocht.

Omdat de top van de heuvel een zeer heilige plek is voor de Jains, mag je nergens je gsm gebruiken of foto’s maken. Ik respecteerde dit, dus ik kon alleen een paar foto’s maken van de reis naar boven en van de top, stiekem vanaf de muren van het complex. Als je meer foto’s wilt zien, moet je maar googlen of er zelf naartoe gaan :p.

Ahmedabad

Na een halve dag bus kwam ik aan bij het hostel, het goedkoopste hostel tot nu toe. Het was een behoorlijk smerig hostel vol locals met hele harde bedden, maar ik had een vriend gemaakt en ik betaalde maar anderhalve euro voor een nacht. Ahmedabad is een vrij grote stad in het westen van India en er wonen veel moslims. De stad is gesticht in de 15de eeuw en heeft dus in de loop der jaren aardig wat geschiedenis opgedaan. Het historische centrum is nog steeds in relatief goede staat waarvan de stadspoorten bewaard zijn gebleven en sommige delen van de oude stadsmuren staan ook nog overeind. De meest interessante dingen in de stad zijn de Masjid of moskeeën, maar het mooiste van allemaal was een historische stepwell in Adalaj recht boven de stad.
Ik verkende het oude gedeelte en liep onder enkele stadspoorten door. Het is een bruisende stad met veel markten en overal zie je mensen op straat. De lokale bevolking is meestal vriendelijk en je ziet kinderen spelen op straat en in de open grasvelden. Ik heb 3 van de 4 moskeeën bezocht waar Ahmedabad beroemd om is. Ze zijn gebouwd in een kenmerkende stijl uit de 15e eeuw en waren de meest bijzondere moskeeën die ik ooit heb gezien. Ze hebben een zeer unieke stijl die exclusief is voor Gujarat met weinig invloeden uit andere regio’s. Ze zijn gebouwd van gele zandsteen, met kleine details en een nogal vreemde gevel voor een moskee. Een ervan staat bekend om de levensboom die is afgebeeld in één van de uit steen gehouwen ramen.

Een stepwell is een speciale waterput, maar in plaats van een put in de grond is hij veel groter en lopen er traptreden af tot aan het waterniveau, meestal versierd en ze gaven een heerser veel steun van het volk om er een te bouwen. Ze dienden meerdere doelen. Ze waren erg belangrijk in de droge gebieden zodat mensen een plek hadden om af te koelen uit de zon en altijd toegang hadden tot water. Men zegt zelfs dat ze voor religieuze ceremonies werden gebruikt. Soms waren ze wel tien verdiepingen diep! Deze waterput werd ook in de 15e eeuw gebouwd en is prachtig versierd met dezelfde gele zandsteen, wat mooie foto’s oplevert. Langs de muren zijn verschillende scènes uit het dagelijks leven afgebeeld. Ik vond het er geweldig en heb veel tijd besteed met verschillende camera-instellingen en verschillende hoeken uit te proberen.

Udaipur

Ik was niet zeker waar ik als volgende heen zou gaan. Er stonden twee interessante plaatsen op mijn lijstje, maar ik had moeite om er goed vervoer naartoe te vinden dat geen dagen zou kosten. Uiteindelijk gaf ik het op en besloot ik samen met mijn nieuwe vriend van het hostel naar Udaipur te gaan, een stad die eerst niet op mijn planning stond. Dit bleek een geweldige beslissing te zijn, want ik had er een geweldige tijd!

Udaipur wordt ook wel de Stad van de Meren genoemd. Het is een pittoreske en charmante stad omringd door heuvels en met twee grote meren die de stad in tweeën delen. Het heeft een rijke geschiedenis en veel witte marmeren paleizen en haveli’s, de typische villa’s, verspreid over de stad. Het grootste deel van de stad is gebouwd in dezelfde Mewar-stijl, een mix van Mogol– en Rajput-architectuur, waardoor het er anders uitziet dan alle andere steden in India. Het voelde anders dan vorige steden, rustig en vredig. Het was er erg proper en er waren overal hostels en bars zonder het te toeristisch te maken. Ik verbleef hier 3 dagen en heb er echt van genoten.
De hostels waren erg goedkoop en hetzelfde gold voor het bier. Ik hing de hele dag rond met mijn nieuwe Indiase vriend en chillde in de zon op één van de vele rooftop bars.

Jaipur

Het was vroeger een grote stad met meerdere rijen stadsmuren die de stad beschermden. Het was een erg versterkte stad gebouwd rond het fort en moet moeilijk zijn geweest om aan te vallen. In het eerste deel loop je door de ruïnes van huizen. Van de meeste gebouwen staan de muren op de eerste verdieping nog overeind. Er zijn enkele grotere en kleinere ruïnes, waarvan je sommige nog kunt betreden. Als je verder loopt, kom je bij de hoofdweg. Deze wordt aan beide kanten omringd door overblijfselen van kleine winkeltjes en loopt nog best ver door tot je bij het fort komt. Daar zijn 2 grote tempels en een groot open plein, de poort ervoor is overwoekerd door grote banyan bomen, met wortels die uit de muren steken. Daarna kom je bij het fort. De achterkant van het gebouw is meer dan 4 verdiepingen hoog en is tegen de heuvel gebouwd. Er zit een kern van waarheid in de legende, want dit was echt een hoog gebouw voor het werd verwoest. We verkenden het hele fort en klommen op de ruïnes van de derde en vierde verdieping om een paar goede foto’s te maken. Er is nog veel van de structuur en de details over. Vanaf de top heb je een mooi uitzicht over de ruïnes van de stad en de rest van de vallei.

Na Bhangarh fort gingen we terug naar Jaipur om de stad te verkennen. Na een maaltijd en wat lassi in een lokaal winkeltje, bezochten we het stadspaleis. Omdat het zo toeristisch is, was het vrij prijzig. Indiërs betalen maar een fractie van wat buitenlandse toeristen voor een ticket moeten betalen. We besloten dus om het paleis zelf niet te doen, omdat het voor die prijs niet de moeite waard was. In plaats daarvan liepen we om het complex heen, omdat het zo groot is dat er toch genoeg te zien is. We liepen onder de vele poorten en over de vele binnenplaatsen. Het was er erg druk, overal auto’s, paardenkoetsen waarvan de koetsiers naar je schreeuwen om een ritje te maken en het ergste van alles, bussen die massa’s toeristen afzetten. Uiteindelijk bereikten we Jantar Mantar en gingen we naar binnen.
Het is als een groot park vol met zonne-instrumenten gebouwd voor astronomie. Jantar Mantar betekent instrument van berekening. Het observatorium dateert uit de 18e eeuw en laat zien dat men een zeer grote kennis had van de hemel en de sterren. Het bestaat uit negentien instrumenten voor het bepalen van de tijd, het voorspellen van verduisteringen en zelfs het volgen van de locatie van de belangrijkste sterren terwijl de aarde rond de zon draait. Het maakte echt indruk op me dat ze de positie van de sterren zo nauwkeurig konden berekenen, zonder digitale instrumenten. Ze hadden ook halve koepels in de grond, waar je de exacte positie van de sterrenbeelden aan de hemel kon zien, en dat allemaal alleen maar door de zon te gebruiken. Deze Jantar Mantar is de grootste van vijf die ze rond die tijd in heel India bouwden.

Na verbijsterd te zijn over de 18de-eeuwse wetenschap gingen we op weg naar het laatste bezoek van de dag, Hawa Mahal. Dit zeer unieke gebouw bestaat uit een grote gevel met honderden kleine balkonnetjes en ramen, gebouwd in de roze en oranje kleuren die zo overheersend zijn in Jaipur. Het staat op de hoek van het paleiscomplex en werd door de toenmalige heerser gebouwd om een nogal grappige reden als je het mij vraagt. Het diende alleen om een plek te hebben waar zijn koninklijke dames het dagelijkse leven op straat konden observeren en de festivals konden volgen, zonder zelf gezien te worden. Ik raad je zeker aan om dit eigenaardige gebouw te bezoeken. Er zijn veel kamers en verdiepingen om te verkennen en heel veel mogelijkheden om leuke selfies en foto’s te maken. We gluurden door de vele ramen om te zien wat er op de drukke straten gebeurde. Als je uiteindelijk de top van het gebouw bereikt, heb je een geweldig uitzicht over de stad. We genoten hier van de zonsondergang. Je kunt heel het paleis zien en zelfs de forten op de heuvels langs de stad. Het was een mooie afsluiter van een drukke dag. Ik ging eten met mijn nieuwe Indiase vrienden en bedankte hen voor de leuke dag voordat ik naar mijn hostel ging.

New Delhi

Na weer een nachtbus kwam ik vroeg in de ochtend aan in New Delhi. De luchtkwaliteit was niet zo slecht als verwacht en het was overal redelijk proper. Ik was erg blij om erachter te komen dat ze daar een goede metro hebben waar ik graag gebruik van maakte. Nadat ik mijn koffers in het hostel had gedropt, ging ik het monumentale deel van de stad verkennen. Er is het grote oorlogsmonument, India Gate en daarna liep ik over de grote boulevard naar de parlementsgebouwen. De oorlog van India tegen Pakistan heeft nog steeds een grote stempel gedrukt op het land. Dit oorlogsmonument is opgericht om alle gevallen soldaten van India te herdenken, zij waren voornamelijk van deze oorlog. De sfeer was vrij plechtig en er mocht binnen niet gegeten worden. Er waren wat teksten over het verloop van de oorlog, wat kunstwerken en uitleg over de belangrijkste veldslagen. Omdat ik al eerder in een Pakistaans museum over deze oorlog was geweest, was het grappig om de propaganda van beide partijen te zien, die allebei beweerden dat ze overweldigende overwinningen behaalden in dezelfde veldslagen. Omdat Pakistan en India nog steeds vijanden van elkaar zijn, beweert India dat Pakistan de regio Kasjmir bezet houdt, terwijl Pakistan beweert dat het altijd al van hen is geweest. Als je op Google maps in India kijkt, zie je totaal andere grenzen in die regio dan als je in Pakistan kijkt. Er was ook een klein gedeelte met informatie over de oorlog met China en het Goa-conflict.

Ik liep verder naar de India Gate, ook een oorlogsmonument. Het is een grote triomfboog die erg lijkt op de Arc de Triomphe in Parijs en gebouwd is om de vele gevallen Indiase soldaten in de Eerste Wereldoorlog te herdenken. Op de muren staan de namen van alle soldaten die het leven lieten.
Na deze herdenking liep ik door het drie kilometer lange park. Er waren veel verkopers en oplichters langs de weg, omdat het een populaire toeristische bestemming is. Het is onlangs gerenoveerd en het is de mooiste en meest afgewerkte plek die ik tot nu toe in India heb gezien en het lijkt erop dat ze sommige dingen toch netjes en schoon kunnen houden. Uiteindelijk bereikte ik de parlementsgebouwen, maar helaas was het niet mogelijk om er langs te lopen of ze te bezoeken en heb ik mijn tijd verspild met naar daar te gaan. In de middag ging ik naar Connaught place, een andere belangrijke plek van de stad. Het is een populair gebied voor toeristen met chique winkels en alle grote ketens die er gevestigd zijn. Er zijn een paar musea, maar verder is er niet veel te zien. Aan het eind van de dag nam ik de metro naar een Imax-bioscoop om Dune 2 te kijken, omdat die net was uitgekomen en ik hem zo snel mogelijk wou zien. Ik betaalde maar 3 euro voor een ticket en genoot immens.

De volgende dag bezocht ik het oude gedeelte van Delhi, eerst de vrijdagsmoskee of Jama Masjid. Het zag er verrassend bekend uit, want de vorm is bijna identiek aan die van de vrijdagsmoskee in Lahore, Pakistan. Ze zijn in dezelfde periode gebouwd en afgezien van de kleuren van de gevel is er weinig verschil. Ze rekenden me een beschamend bedrag om binnen te komen en mijn schoenen te bij houden, het is de eerste moskee waar ik geld moest betalen om binnen te komen. Ik denk dat ik nu weet welke van de twee moskeeën mijn voorkeur heeft. Het plein was niet schoon en lag vol met droge rijst en vogelpoep. De moskee was gaaf om te zien en ik had een goed uitzicht over de omgeving vanaf de zijmuren. Het was leuk om de verschillen te zien tussen die in Lahore en deze.
Voor de moskee is een grote markt waar van alles te koop is, maar het was er erg druk en het duurt even voordat je er doorheen geraakt tot het einde, waar de riksja’s je proberen af te zetten met dure prijzen. Zo blij met de metro daar, geen last van vervelende bestuurders! Ik stapte uit bij de volgende halte om Delhi fort te zien, vergelijkbaar met andere Mogol forten. Ik wilde het graag zien, maar ik had niet veel tijd meer om mijn bus te halen, dus ik keek ik alleen de muren en snel de voorste poort en ging toen verder naar het station voor mijn bus.

Ik had geen geweldige ervaring in Delhi, hoewel er een paar mooie plekken en goede musea zijn, was de algehele ervaring gewoon slecht. Te veel oplichterij en opdringerige Indiërs, en ik denk niet dat ik nog terug zou komen.

Agra

Na een 5 uur durende busreis kwam ik aan in Agra. Deze stad was ooit de hoofdstad van het Mogol-rijk en staat vol met prachtige mausoleums en een statisch fort dat gebruikt werd als paleis van meerdere Mogol-keizers. Agra was voor mij het laatste hoofdstuk in Mogol geschiedenis. De stad is het meest bekend om keizer Shah Jahan, voor zijn vrouw bouwde hij een impressionant mausoleum, het symbool van India de Taj Mahal. Eenmaal bij het hostel ontdekte ik dat dezelfde Nederlandse gast van op de bus hetzelfde hostel had. Hij heette Pieter en woonde niet ver van mij af. We geraakte snel aan de praat en spraken ’s avonds af.

Samen met Pieter en enkele andere backpackers stonden we om 4 uur ’s ochtends op. Bij de Taj Mahal is het waanzinnig druk omdat iedereen hem wil zien, dus we wilden als eerste in de rij staan om binnen te gaan. Om 5:30 stonden we als eersten bij de poort te wachten en na een half uur wachten maakten we ons klaar om naar binnen te gaan. In die tijd was de rij achter ons veranderd van enkel een paar mensen in honderden wachtenden. De poort ging open en we gingen snel het complex binnen, na wat controles waren we binnen en werden we begroet met het eerste uitzicht op dit glorieuze wereldwonder. Het voelde onwerkelijk om het met mijn eigen ogen te zien, of misschien was ik nog te moe… Ik realiseerde me snel iets, het was nog zo vroeg dat het nog behoorlijk donker was en goede foto’s maken ging een uitdaging zijn door het gebrek aan licht. Ik probeerde er het beste van te maken. Het eerste wat we deden was het mausoleum zelf binnengaan, want we waren een van de eersten. We verkenden het hele mausoleum en maakten mooie foto’s zonder vervelende toeristen erop. Daarna wachtten we tot de zon eindelijk boven de horizon kwam. Tegen de tijd dat we de zon eindelijk zagen was het helaas een stuk drukker geworden, maar ach, je kan niet alles hebben in het leven. Na nog een heleboel foto’s en selfies te hebben genomen gingen we richting uitgang, tegen 9 uur waren we terug buiten. Ik wil niet weten hoe druk het daar overdag moet zijn. Het is gewoon niet leuk meer zo’n horde aan mensen overal.

Na de Taj Mahal gingen we naar Agra fort, het centrum van de Mogol heerschappij. Net als in het Lahore fort hebben er veel verschillende keizers gewoond. Elk van hen heeft wel iets aan het gebouw veranderd, door nieuwe paleizen of zalen toe te voegen of een extra moskee te bouwen. Slechts de helft van het fort is toegankelijk, maar ik vond het toch de moeite waard. Het is gebouwd in de typische rode zandsteen zoals de andere Mughal forten. Het meest impressionante was het paleis van Jahangir. Het was zo overvloedig gedecoreerd met mooie details overal. Vanaf de top van de muren heb je ook een goed uitzicht over de omgeving, je kunt de Taj Mahal in de verte zien liggen. Er zijn een ook paar gebouwen in wit marmer, toen Shah Jahan hier woonde bouwde hij alles in zijn kenmerkende stijl en breidde hij het fort uit tot de uiteindelijke grootte. Bij het verkennen van de ruïnes van het fort vond ik een waterput. Het was er eentje met trappen helemaal naar beneden, maar helaas was hij dichtgemaakt. Daarna gingen we terug naar het hostel om wat te rusten, want we waren erg moe. In de namiddag werkte ik wat aan de blog tot Pieter en ik ’s avonds de nachtbus namen.

Varansi

De Heilige Stad! De stad van ghats en tempels. Ik heb het gevoel dat Varanasi de belichaming is van wat de meeste mensen over India denken. Het is er druk en chaotisch, er zijn overal massa’s tempels, het heeft de rivier Ganges en er zijn veel festivals en vieringen.

Het was er niet normaal heet, ik heb nauwelijks foto’s gemaakt omdat ik oververhit raakte, net als mijn telefoon. Het blijkt dat elektronica niet houdt van 38 graden hitte en brandende zon. Mijn batterij was zo snel leeg dat ik bang was om hem uit mijn zak te halen. Over batterijen gesproken, de batterij van je telefoon is niet de enige die leeg raakt. Wandelen op straat is erg vermoeiend met zoveel schooiers en mensen die je dingen willen verkopen. Toen Pieter en ik aankwamen, werden we meteen geconfronteerd met de chaos van de stad. We wilden een riksja nemen naar onze hostels, maar ze vroegen veel te veel. We besloten onze transport apps te gebruiken en zo iets goedkopers te pakken. Toen mijn chauffeur aankwam, probeerde één van de riksja bestuurders me op te lichten en hem te overtuigen me niet op zijn motor mee te nemen. Gelukkig was hij een eerlijke kerel die niet corrupt was zoals de anderen en bracht hij me naar het hostel.

Genoeg negatieve ervaringen, Varanasi is zo’n spirituele stad. Alle 3 grote religies in India hebben hier belangrijke tempels. Je ziet tempels en heiligdommen om elke hoek. De vele ghats, of trappen die naar de heilige rivier de Ganges leiden, staan vol met mensen die rituelen uitvoeren of baden in de rivier, die volgens de hindoes zuiverend is (het water was echt smerig en ik ging daar echt niet in springen). Als je langs de rivier loopt, zijn er genoeg ‘priesters’ die je ongevraagd zegeningen geven. Voor je het weet wrijven ze wat verf op je voorhoofd en vragen daarna om geld. Wees voorzichtig en het is beter om gewoon nee te zeggen en door te lopen. Toen wij er waren, was er een ceremonie aan de gang in het belangrijkste tempelcomplex van de stad. Er stond een urenlange rij door het centrum. We kwamen de rij steeds weer tegen toen we de kleine straatjes verkenden en vroegen ons af hoe lang deze mensen in godsnaam in de rij moesten staan om bij de tempel te komen om offers te brengen en te bidden. De stad met al zijn chaos bestaat uit vele kleine steegjes vol mensen, een veelvoud aan marktjes en toeterende riksja’s die overal langs proberen te komen. Er zijn winkels om elke hoek en het is echt een bruisende stad. Het staat ook bekend om zijn zijde en er zijn veel kleermakers en winkels die stoffen verkopen. Als je door de hoofdstraat loopt, word je door veel verkopers aangesproken met de vraag of je hun winkel wilt bezoeken.

Niet alle ghats zijn bedoeld om te bidden of rituelen uit te voeren. Varanasi wordt ook wel de Stad van de Dood genoemd vanwege de vele crematieplekken. Hindoes geloven dat als ze in deze stad sterven en daar gecremeerd worden, ze de cirkel van wedergeboorte zullen doorbreken en onmiddellijk verlichting zullen bereiken. Langs de oevers van de Ganges liggen crematieghats, waar families hun overleden geliefden naartoe brengen. Pieter ik bemachtigden een rondleiding van dichtbij op de toren. Het is best een macabere ervaring om te zien hoe zoveel dode lichamen worden rondgedragen om te worden gecremeerd. Families van de overledenen voeren een reeks ceremonies uit. Eerst wordt het lichaam versierd met bloemen, gewassen in de rivier en dan leggen ze het lijk op een grote stapel hout om te verbranden. Het naaste familielid van de overledene is degene die het vuur aansteekt. Eerst steekt hij de fakkel aan bij het eeuwige vuur, dan loopt hij 3 cirkels rond de brandstapel terwijl hij enkele rituele teksten zingt, voordat hij uiteindelijk het hout aansteekt. Het brandt urenlang tot er alleen nog as over is. Daarna wordt de as verzameld en in de rivier de Ganges gegooid. Hout voor de crematies is erg duur en veel arme mensen kunnen zich niet genoeg hout veroorloven om het lichaam volledig te verbranden, dus vragen ze om donaties om de armen aan genoeg hout voor een crematie te helpen.
We hebben geleerd dat niet iedereen gecremeerd hoeft te worden. Kinderen, zwangere vrouwen en gehandicapten worden al zuiver beschouwd en het is niet nodig om hun resten te zuiveren door ze te verbranden, dus worden ze in hun geheel in de rivier gegooid. Een andere interessante regel was dat het vrouwen verboden is om deel te nemen aan de rituelen. Volgens onze gids was er een rouwende vrouw die op de brandstapel van haar dode man sprong om samen met hem te sterven en sindsdien zijn vrouwen verboden. Na toestemming te hebben gevraagd kon ik een paar foto’s maken van een crematie. Het was zo’n surrealistische ervaring.

De dood in India is geen trieste gebeurtenis. De dood wordt gezien als een ontsnapping, een positieve ervaring die hen zal helpen het nirvana te bereiken. Het wordt gevierd met bloemen en kleuren. Terwijl het voor ons erg confronterend is om deze ceremonies te zien, wordt het door de mensen daar gezien als de normaalste zaak van de wereld want elke dag worden er meer dan 200 lichamen gecremeerd. Oude en zieke mensen komen massaal naar de stad om er hun laatste dagen door te brengen. Sommigen bedelen op straat om geld in te zamelen voor hun begrafenis, terwijl anderen mediteren en bidden in afwachting van hun dood.

Varanasi was voor mij verreweg de meest confronterende en chaotische stad van India. Ik ben blij dat ik het heb meegemaakt, maar ik weet niet zeker of ik nog een keer terug zou gaan. Het is veruit de meest overvolle stad waar ik ben geweest en het aantal keren dat ik werd lastig gevallen is niet te tellen. Ik had er echt een unieke ervaring die denk ik nooit geëvenaard zal worden. Ik denk niet dat je honderd procent voorbereid kunt zijn op deze stad, het zal je verrassen en je meenemen in een rollercoaster van ervaringen. Ik ben blij dat ik Pieter bij me had om de stad te ontdekken en de negatieve ervaringen samen te delen. Na 2 dagen reisde ik verder naar Kolkata, terwijl Pieter zijn eigen weg ging.

Kolkata

De Stad van Vreugde. Mijn laatste stad in India. Het was er nog heter dan in alle voorgaande, maar ik heb er toch van genoten. Mijn nachttrein uit Varanasi kwam vroeg in de ochtend aan op het station van Howrah. Dit is gebouwd door de Britten en is een van de grootste treinstations van India. Als je het station verlaat, zie je de rest van de stad langs de oevers van de Hooghly rivier. Kolkata of Calcutta heeft een goed transportsysteem. Ze hebben de oudste metro van India en de stad voelt modern aan. Het is gebouwd in een raster en je kunt er gemakkelijk navigeren. Het is een van de best georganiseerde steden die ik in India heb gezien en het voelt alsof ze meer aandacht besteden aan hun gebouwen.
Onder de Britse overheersing was het lange tijd de hoofdstad van India. Het was de belangrijkste haven voor de East India Company en het is nog steeds een van de belangrijkste steden van het land. Er zijn veel monumentale koloniale gebouwen te bezichtigen en er zijn geweldige parken. Ik bezocht de Victoria Memorial in de wijk Maidan. Het is een gebouw ter nagedachtenis van Koningin Victoria, die de heerseres van India was tijdens het Britse bewind. Het gebouw wordt omringd door een grote tuin met veel bloemen, bomen en enkele vijvers. Vervolgens wandelde ik naar de nabijgelegen St. Paul Cathedral Church, het was leuk om na 3 maanden weer een echte kerk te zien, maar het voelde niet alsof de Indiërs veel respect hadden voor het gebouw, de meeste mensen praatten heel luid. Ze leken het meer als een selfie achtergrond te beschouwen dan een gebedsplaats.

Kolkata wordt ook beschouwd als de culturele hoofdstad van India. Het heeft veel kunstgalerieën en omvat het oudste museum van het land, het Indian Museum. Het herbergt grote collecties met Indiase natuurgeschiedenis en kunst.
De stad is vol karakter en vrolijke mensen. Wat me het meest verraste, is het bruisende nachtleven. Er zijn talloze bars en uitgaansgelegenheden. Het was de eerste keer dat ik echte bars zag in India, omdat je normaal gesproken geen alcohol op straat mag drinken. Dus natuurlijk dronk ik een koud pintje na een warme dag rondwandelen in de stad. Wat ik ook geweldig vond, waren de klassieke gele taxi’s. Je ziet ze overal en lieten me aan Cuba denken. Tijdens mijn verkenning van de stad kwam ik veel markten tegen, elk met een eigen thema. Het meest interessant was de bloemenmarkt waar je zoveel verschillende bloemen kan vinden die ik niet verwacht had in India te zien. Ze worden meestal gebruikt als offer in de tempels of tijdens festivals.

Nu ik terug kijk, heb ik genoten van mijn tijd in India. Het is een enorm land waar zoveel te zien is. Je zou jaren nodig hebben om alles te verkennen.
Ik heb maar een kleine 3 weken gereisd, wat erg kort is, maar ik ben toch tevreden met alles wat ik heb kunnen doen en zien en heb het gevoel dat ik de belangrijke hoogtepunten van Noord-India heb gezien. Ik heb kunnen geniet van goed eten, hoewel het nog steeds heel pikant was! Als ik terugkom, zal ik zeker weken doorbrengen met alleen Gujarat en Rajasthan te verkennen, omdat dit voor mij de meest interessante provincies waren.
Ik was ook blij dat ik zowel door Pakistan als India kon reizen en zo alle overeenkomsten en verschillen kon zien. Ze zijn echt niet zo verschillend want ze zijn pas 70 jaar van elkaar gescheiden. Om eerlijk te zijn zou ik Pakistan verkiezen boven India als het gaat om backpacken en leuke ervaringen, maar India zou ik kiezen vanwege het reisgemak en de overvloed aan must-sees en informatie. De geschiedenis is voor mij het belangrijkste wat beide landen verbindt, vooral de overblijfselen uit het Mogol-tijdperk. Hetzelfde geldt voor het eten, in mijn ervaring zijn er veel overeenkomsten onder andere dat ze even absurd pikant zijn. Veiligheid is een ander ding. Verrassend genoeg voelde ik me veiliger in Pakistan dan in India. Hoewel iedereen Pakistan gevaarlijk vindt, waren de mensen enorm behulpzaam en vriendelijk. Terwijl je in India veel oplichters tegenkomt en de criminaliteit vrij hoog is. Ik heb het gevoel dat Pakistan met zijn moslimmeerderheid veel meer echt eerlijke mensen heeft, terwijl in India het hindoeïsme niet zo streng is of ze niet zo religieus zijn.
Ik vind het jammer dat ik de Wagah-grens niet heb kunnen oversteken en Amritsar niet heb kunnen bezoeken, maar hopelijk komt dat ooit nog.