Egypte deel 3: Caïro

De aankomst in Caïro was meteen een avontuur. We stapten het vliegveld uit en besloten dapper te zijn en de bus naar ons hotel te nemen, in plaats van een taxi of careem. Dat was op zijn zachtst gezegd leuk. Eerst moesten we uitzoeken hoe we bij de busterminal kwamen. We vroegen het aan een dame die daar werkte en zij wees ons de weg. Eenmaal aangekomen bij de terminal stonden er zo’n 8 stinkende versleten bussen te wachten. De bestemmingen alleen in het Arabisch, dus vroegen we het aan een lokale man en hij wees ons de juiste bus. Daar gingen we. Er kwam een man voor onze tickets en we moesten allebei 2 kaartjes betalen omdat onze grote tassen een extra stoel in beslag namen. Het verkeer in Caïro is het drukste in heel het land en overal zijn er files. De bussen rijden als gekken, op een gegeven moment waren er 3 aan het racen om als eerste bij de halte te zijn zodat ze meer klanten konden oppikken. Het was een geweldige ervaring.

Na 45 minuten bus werden we afgezet aan de rand van de snelweg en moesten we deze oversteken om bij de metro te komen. Gewoon een local volgen en bidden dat het goed komt. Eenmaal bij de metro moesten we weer tickets kopen, er stonden lange rijen bij het loket, vrouwen en mannen gescheiden. Dan maar een tijdje aanschuiven. Eindelijk kreeg ik mijn kaartjes en we stapten in de metro, weer vrouwen in een ander deel van de trein, maar het leek ze niet veel uit te maken. Er waren wel wat vrouwen in het mannengedeelte, maar geen mannen in het vrouwengedeelte. De metro is druk in Caïro maar behoorlijk snel, dus we waren vrij snel bij de onze halte. Het hostel waar we eerst naartoe wilden bleek op één kamer na volgeboekt, maar we vonden het te duur. We zochten een nieuw hotel en vonden er een aan de overkant van de straat, heel goedkoop, maar we kregen waar we voor betaalden. Het was behoorlijk vies en er werd binnen gerookt, maar de eigenaar was tenminste behulpzaam.

In de namiddag zijn we wat gaan rondwandelen, we liepen over wat ik de Instagram brug noem. Iedereen was daar aan het poseren en foto’s aan het maken. Er zijn een paar hele mooie parken op het eiland in de Nijl in het centrum. Vervolgens gingen we naar de Caïro tower. Het was nogal toeristisch, maar na ruim 1 uur wachten konden we naar boven. Het heeft echt een mooi uitzicht over de hele stad. We hadden het koud, er stond wat wind en het zou die avond maar 10 graden worden.

De volgende dag ontdekten we dat geen van onze simkaarten nog werkte, we gingen naar de WE-winkel in onze straat en blijkbaar ontbrak er een handtekening toen we ze registreerden. Het kostte ons uren om het in orde te krijgen, ondertussen gingen we naar het Cairo museum. Daarna het was nog steeds niet gerepareerd. Om 21.00 uur gingen we terug naar de winkel en na tot 23.00 uur gewacht te hebben, was het eindelijk in orde konden we onze simkaarten weer gebruiken. Oef.

Het Egyptisch museum in Caïro is een van de topattracties. De meeste belangrijke tombes uit heel Egypte hebben hun inhoud en mummies tentoongesteld in het museum. Het werd een soort grap als je een lege tombe binnenging en aan de gids vroeg waar de sarcofaag of mummie was. Het antwoord was altijd: “In het Egyptisch museum natuurlijk!”
Het is een enorm museum, je hebt er een hele dag voor nodig als je alles wilt zien. Ik vond het leuk om meer te zien over de oorsprong en het begin van de Egyptische beschaving. Ze hebben echt een enorme hoeveelheid geschiedenis. De meeste informatie en opgravingen zijn van de laatste dynastieën en de Griekse periode, maar het begin van het Egyptische koninkrijk was 3000 jaar eerder!
Het beroemdste object in het museum is het dodenmasker van koning Toetanchamon. Helaas mag je in die kamer geen foto’s maken. Maar er was nog veel meer gaafs! Beelden, sarcofagen en meer dan een dozijn mummies die uit graven zijn gehaald om ze te bewaren. Als je in Caïro bent, moet je dit zien. Ik vond vooral de beeldjes en houten bootjes die ze maakten als grafgiften erg mooi. Ze geloofden dat wanneer iemand stierf, hij naar het hiernamaals zou gaan en ze begroeven alles wat de persoon daar nodig had samen met hem. In de graven van de farao’s vonden ze slaven, gemummificeerd voedsel, een paardenkoets, modellen van boten, sieraden, zelfs huisdieren werden gemummificeerd. Geen wonder dat zoveel graven werden leeggeroofd!

De laatste dag in Caïro wilden we de piramides bezoeken. Ze lagen aan de andere kant van de stad en we hadden ze door alle smog nog niet kunne zien. De piramides van Gizeh zijn echter behoorlijk druk, en alleen al een wandeling in het domein kost 240 Egp (8 euro). Ik wilde de oudere en interessantere piramides van Sakkara en Dasjoer bezoeken. We huurden een chauffeur voor 4 uur en betaalden hem uiteindelijk voor de hele dag. Het was een top ervaring. Eerst reden we naar Sakkara, naar de trappenpiramide van koning Djoser. Dit is de oudste piramide die we hebben gevonden. Hij is gebouwd in een complex dat volledig omringd was door hoge muren om hem te beschermen.

Het hele gebied is bezaaid met andere kleine piramides, mastaba’s en daltempels. De necropolis van Sakkara strekt zich kilometers ver uit. Koningen werden begraven in piramides, maar als ze er eenmaal in lagen, werden de graven verzegeld en konden de families of het publiek er niet bij. Om hun erfgoed levend te houden verbonden ze hun piramides met een lange weg die naar een tempel in de Nijlvallei leidde, waar offers voor hen konden worden gebracht en ze nog steeds konden worden aanbeden en herinnerd.
Vorsten werden begraven onder piramides, maar rijke edelen begroeven zichzelf onder mastaba’s: Platte dozen met enkele kamers erin voor offers, die het ondiepe graf van de overledene bedekten.
Djoser kreeg het idee om mastaba’s op elkaar te stapelen en zo de eerste trappenpiramide te maken, wat later evolueerde tot een echte piramidevorm.

Eerst gingen we naar de nabijgelegen piramide van koning Unas. Aan de zijkant ervan is de schacht om erin te gaan. Het is een kleintje, maar omdat het de eerste piramide was waar ik in ging, was het spannend. Er waren veel versieringen en het was behoorlijk druk met mensen. Het bestaat uit 1 schuine schacht naar beneden die eindigt met 2 kleine kamers aan weerszijden. Je kunt ook de Djoser piramide zelf in, maar dat hebben we niet gedaan omdat het vrij prijzig was.

Na Sakkara reden we iets zuidelijker naar Dasjoer om de witte en rode piramide te bekijken. Ze worden niet vaak bezocht en zijn een van de oudste en grootste piramides, toch betaalden we maar 2 euro entree. Eerst deden we de rode piramide. Het is een ‘normale’ piramide van ‘slechts’ 100 meter hoog, terwijl de grootste piramide, die van Khufu, 140 meter hoog is. Niet slecht he? We klauterden naar binnen en daalden 60 meter af in de smalle schacht met kleine trappetjes. Ze zijn erg leuk om te verkennen, maar enige fysieke kracht is zeker vereist. Eenmaal beneden kom je in de grote hal. Het is echt een grote open ruimte, ongeveer 20 meter hoog. Om verder te gaan neem je de trap, die brengt je langs de muur helemaal naar boven waar er nog een schacht is die naar de tweede kamer leidt. Binnen hangt een behoorlijk onaangename geur die me aan ammoniak doet denken, maar het is draaglijk. Ze zeggen dat er binnen ook vleermuizen zijn, maar we hebben er geen gezien.

Dan was het de beurt aan de witte piramide of de knikpiramide. Deze heeft steile wanden aan de onderkant, maar halverwege veranderen ze in een hoek van 45 graden. Ze realiseerden zich dat ze een fout hadden gemaakt en moesten deze corrigeren om de piramide af te kunnen maken. Deze verandering in steilheid gaf het de knikpiramide en maakt het ook heel verschillend van de rest. Hij is ook iets hoger dan de rode piramide, namelijk 104 meter hoog. De binnenkant maakt hem nog specialer. Het is de meest interessante en leuke piramide om te verkennen. De schacht gaat steiler en dieper naar beneden. De hoofdkamer heeft in het midden een trap die helemaal omhoog gaat tot aan een later gegraven schacht die in de muren is gegraven. Ik moest op handen en knieën kruipen, want het was vrij laag, tot ik bij de oude schacht kwam, waar ik 20 meter in het donker liep tot ik de laatste grote kamer bereikte. Er was nauwelijks licht, maar met de zaklamp van mijn gsm keek ik rond en zag overal vleermuizen hangen. Ik kon hun hoge gepiep van alle richtingen horen. De kamer had ook een vreemde vorm, in plaats van rechthoekig en de muren schuin omhoog in een piramidepatroon, was hij rond en had hij geen duidelijke vorm.

Nadat we de laatste 2 piramides hadden bezocht, was het tijd om terug te gaan naar Caïro. We hadden een mooi hotel geboekt in Giza met een prachtig uitzicht op de grote piramides, zodat we ze nog van een afstandje konden zien voordat we de dag erna Egypte zouden verlaten. Ik was bang dat we er niet veel van zouden zien, omdat er veel hotels in dat gebied zijn die beweren een geweldig uitzicht te hebben, maar foto’s van andere plaatsen gebruiken. Ik bekeek de recensies en koos degene met het beste reviews. Het uitzicht was zoals beloofd, het was het hoogste hotel in de omgeving en we keken toe hoe de zon onderging boven het wereldwonder. Ik was dolgelukkig.

Na een korte nacht was het tijd om naar het vliegveld te gaan voor onze vluchten. Mijn moeder zou naar huis vliegen en ik zou alleen naar Dubai vliegen. Nu begon het avontuur pas echt.